 |
 |
رفتی و من زیر پلک ناودان گریه کردم مثل ابر آسمان
رفتی و آرایه های آرزو.... محو شد در جای پاهای آسمان
رفتی و بی تو فقط این اشک بود چتر چشمان پر از اندوهمان
رفتی و لبهای مرداب دلم خشک شد چون یک شقایق بی گمان
رفتی و وقت غروب من رسید روز مرگ عشق و شعری جاودان
 |
 |
